آنافیلاکسی چیست ؟علائم و راههای درمان

 آنافیلاکسی چیست ؟علائم و راههای درمان

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است و یک اورژانس پزشکی است.
آدرنالین (اپی نفرین) برای درمان آنافیلاکسی مورد نیاز است.
مهمترین استراتژی مدیریتی برای آنافیلاکسی اجتناب از همه محرک های شناخته شده و همیشه همراه خود تزریق کننده آدرنالین (EpiPen®) است.

آنافیلاکسی چیست ؟علائم و راههای درمان

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در عرض چند دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض آلرژن یا “محرک”، فرد می تواند علائم بالقوه تهدید کننده زندگی مانند تنفس و/یا علائم قلبی داشته باشد. در حال حاضر هیچ درمانی برای آلرژی وجود ندارد.

بهترین راه برای جلوگیری از آنافیلاکسی، اجتناب از هر چیزی است که باعث واکنش آلرژیک می شود. هنگامی که قرار گرفتن در معرض تصادفی رخ می دهد دستورالعمل های برنامه اقدام ASCIA برای آنافیلاکسی (برنامه اقدام ASCIA) را دنبال کنید.

بیشتر بخوانید :حساسیت به لاتکس-علائم،تشخیص و درمان

افرادی که در معرض خطر آنافیلاکسی هستند باید همیشه برنامه اقدام ASCIA و خود تزریق کننده آدرنالین (EpiPen®) خود را همیشه همراه داشته باشند.

اگر تصور می شود در معرض خطر آنافیلاکسی هستید یا برای اولین بار آنافیلاکسی را تجربه می کنید، پزشک شما را به یک متخصص ایمونولوژی بالینی یا آلرژی ارجاع می دهد، که به طور رسمی شما را تشخیص می دهد و در مورد مدیریت به ویژه نیازها و شرایط شما بحث می کند.

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید است

آلرژی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن نسبت به یک ماده یا «محرک» در محیط فرد که معمولاً بی‌ضرر است، بیش از حد واکنش نشان می‌دهد. ماده یا محرک، آلرژن نامیده می شود. سیستم ایمنی با ساختن آنتی بادی برای حمله به آلرژن پاسخ می دهد و این باعث شروع طیف وسیعی از واکنش های سیستم ایمنی می شود.

آلرژی می تواند خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد. آنافیلاکسی شدیدترین نوع واکنش آلرژیک است. پذیرش در بیمارستان برای آنافیلاکسی در 20 سال گذشته 5 برابر شده است و آنافیلاکسی ناشی از واکنش های آلرژی غذایی در 10 سال گذشته دو برابر شده است.

علائم و نشانه های آنافیلاکسی

آنافیلاکسی می تواند در عرض چند دقیقه رخ دهد. بیشتر در عرض 20 دقیقه تا 2 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آلرژن رخ می دهد. علائم و نشانه ها ممکن است در ابتدا خفیف باشند، اما می توانند به سرعت بدتر شوند. تعداد کمی از افراد به طور ناگهانی علائم و نشانه های یک واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) را بدون هیچ نشانه ای از واکنش آلرژیک خفیف تا متوسط ​​ایجاد می کنند.

علائم یک واکنش آلرژیک خفیف تا متوسط ​​عبارتند از:

• تورم لب ها، صورت، چشم ها
• کهیر یا جوش روی پوست ظاهر می شود
• سوزن سوزن شدن دهان
• درد شکم، استفراغ (اینها علائم آنافیلاکسی برای آلرژی به حشرات هستند).

علائم یک واکنش شدید (آنافیلاکسی) عبارتند از:

• تنفس دشوار/پر سر و صدا
• تورم زبان
• تورم/سفتی در گلو
• مشکل در صحبت کردن و/یا صدای خشن
• خس خس سینه یا سرفه مداوم
• سرگیجه یا فروپاشی مداوم
• رنگ پریده و فلاپی (در کودکان خردسال).

محرک های آنافیلاکسی

برخی از محرک های رایج (آلرژن ها) که می توانند منجر به آنافیلاکسی شوند عبارتند از:

غذا :

هر غذایی می تواند محرک باشد. با این حال، غذاهایی که حدود 90 درصد از واکنش های آلرژیک را تشکیل می دهند، صدف ها (مانند خرچنگ، میگو، خرچنگ، صدف)، ماهی، تخم مرغ، شیر، گندم، بادام زمینی، آجیل درختی (مانند بادام، بادام هندی، اسپند و گردو) هستند. ، کنجد و سویا

گزش و نیش حشرات :

از جمله زنبورها، زنبورها، مورچه های جک، مورچه های سبز و مورچه های آتشین. کنه ها (عنکبوتیان) نیز می توانند باعث آنافیلاکسی شوند
داروها – برخی از داروهای تجویزی (مانند پنی سیلین)، داروهای بدون نسخه (مانند آسپرین) و داروهای گیاهی.
محرک های کمتر رایج شامل ورزش، داروهای بیهوشی و لاتکس است.

گاهی اوقات، علیرغم تحقیقات زیاد، آلرژن یا آلرژن های محرک فرد قابل شناسایی نیستند. اینها به عنوان “محرک های ناشناخته” نامیده می شوند.

بیشتر بخوانید :حساسیت به گزش و نیش حشرات-علائم و راههای درمان

عوامل خطر برای آنافیلاکسی

تعدادی از عوامل وجود دارد که به نظر می رسد خطر و/یا شدت آنافیلاکسی را در زمان قرار گرفتن در معرض آلرژن/محرک افزایش دهد. این شامل:

• آسم ضعیف کنترل شده
• ورزش
• الکل
• خستگی
• وضعیت – ایستادن و راه رفتن
• تغییرات هورمونی (به عنوان مثال، در زنانی که قبل از قاعدگی یا قاعدگی هستند)
• مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین یا ایبوپروفن.

تشخیص آلرژی و خطر احتمالی آنافیلاکسی

اگر تصور می شود که آلرژی متوسط/شدید دارید، در معرض خطر آنافیلاکسی هستید یا برای اولین بار آنافیلاکسی را تجربه می کنید، پزشک عمومی (GP) این موارد را انجام خواهد داد:

سابقه واکنش آلرژیک و محرک های مشکوک خود را ثبت کنید
شما را به متخصص ایمونولوژی/آلرژی بالینی ارجاع دهید
شما را در مورد خدمات پشتیبانی از بیمار، مانند آلرژی و آنافیلاکسی استرالیا، مطلع کند.
پزشک عمومی نمی‌تواند یک نسخه معتبر برای تزریق خودکار آدرنالین (EpiPen®) به فرد ارائه دهد، مگر اینکه این کار با مشورت یک فرد انجام شود.

متخصص ایمونولوژی / آلرژی بالینی:

تحقیقات پیشرفت
بحث در مورد تاریخ گذشته
به طور رسمی شما را تشخیص دهد
درباره مدیریت به ویژه نیازها و شرایط خود بحث کنید
یک برنامه اقدام ASCIA برای واکنش های آنافیلاکسی/آلرژیک را تکمیل کنید که مدیریت اضطراری را تشریح می کند.
متخصص ایمونولوژی/آلرژی بالینی شما ممکن است یک اتوانژکتور آدرنالین (EpiPen®) تجویز کند. برای هرکسی که به غذا، حشره یا سایر آلرژی‌هایی که ممکن است شدید باشد، خود تزریق آدرنالین تجویز نمی‌شود. متخصص سطح خطر را بررسی خواهد کرد. برای افرادی که حساسیت دارویی دارند معمولاً تزریق کننده خودکار آدرنالین تجویز نمی شود.

شما نیاز به ویزیت های منظم برای پیگیری با متخصص آلرژی دارید.

آزمایشات مورد استفاده در تشخیص آلرژی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سابقه پزشکی شامل پرسش های دقیق در مورد آنچه منجر به این رویداد شده است
معاینه فیزیکی علائم و ارزیابی علائم
آزمایش خون برای بررسی وجود آنتی بادی های خاص
تست های پوستی برای تایید یا رد کردن محرک های مشکوک
آزمایش هایی برای رد سایر شرایط پزشکی که می توانند شبیه یک واکنش آلرژیک یا آنافیلاکسی باشند.
برخی از “تست های آلرژی” ثابت نشده اند
برخی از «تست‌ها» که ادعا می‌کنند آلرژی را تشخیص می‌دهند، از نظر علمی یا پزشکی اثبات نشده‌اند. آزمایش‌هایی که ثابت نشده‌اند اطلاعات دقیقی در مورد محرک‌های شما برای واکنش‌های آلرژیک، از جمله آنافیلاکسی ارائه می‌دهند، می‌توانند خطرناک باشند. تکیه بر یک آزمایش اثبات نشده ممکن است به این معنی باشد که مراقبت پزشکی مورد نیاز را دریافت نمی کنید. همچنین ممکن است دریافت تشخیص و مشاوره مدیریت آنافیلاکسی را به تاخیر بیندازد. همچنین می تواند منجر به محدودیت های غذایی و سبک زندگی غیر ضروری شود.

برخی از روش های آزمایش جایگزین که ممکن است منجر به درمان نامناسب یا ناکافی شود عبارتند از:

• تست Alcat
• تکنیک های حذف آلرژن
• آزمایش مواد غذایی سیتوتوکسیک
• حرکت شناسی
• تجزیه و تحلیل مو یا مدفوع
• آزمایش آنتی بادی غذایی IgG
• ایریدولوژی
• تست نبض
• رفلکسولوژی
• آزمایش داخل پوستی Rinkel
• تست وگا
• درمان آنافیلاکسی
  آنافیلاکسی یک اورژانس پزشکی است. درمان اورژانسی شامل دستورالعمل‌های زیر در مورد برنامه اقدام ASCIA برای آنافیلاکسی یا طرح آنافیلاکسی کمک‌های اولیه است.

کمک های اولیه در آنافیلیکسی

1. فرد را صاف دراز بکشید (اجازه ندهید بایستد یا راه برود).
2. اتوانژکتور آدرنالین بدهید.
3. تلفن آمبولانس – شماره گیری سه صفر (000).
4. تماس تلفنی خانواده/اورژانس.
5. در صورت عدم پاسخ پس از 5 دقیقه ممکن است دوزهای آدرنالین بیشتری داده شود.
6. از زمان آخرین دوز آدرنالین، فرد را به مدت حداقل 4 ساعت تحت نظر به بیمارستان منتقل کنید.

اگر فردی مبتلا به آسم شناخته شده و آلرژی شدید به غذا، حشره یا دارو دچار مشکل تنفسی ناگهانی شد، حتی اگر علائم پوستی (کهیر یا جوش) وجود نداشته باشد، همیشه ابتدا خود تزریق کننده آدرنالین و سپس پف کننده مسکن آسم بدهید.

اگر فرد پاسخگو نیست و به طور طبیعی نفس نمی کشد، CPR را در هر زمانی شروع کنید.

تزریق آدرنالین

برای درمان آنافیلاکسی از تزریق آدرنالین استفاده می شود. آدرنالین با استفاده از خود تزریق کننده آدرنالین (EpiPen®) به عضله بیرونی وسط ران (یعنی وسط بین مفاصل زانو و ران در قسمت خارجی ران) تزریق می شود.

هنگامی که تشخیص داده شد در معرض خطر آنافیلاکسی هستید، مهم است که همیشه خود تزریق کننده آدرنالین و برنامه اقدام ASCIA برای آنافیلاکسی را همراه داشته باشید که توسط پزشک تکمیل و امضا شده است.

در استرالیا، تنها دستگاه موجود در حال حاضر EpiPen® است. EpiPen® بر اساس «نسخه معتبر» تجویز می‌شود و به افراد امکان می‌دهد 2 دستگاه یارانه دولتی (در طرح مزایای دارویی (PBS)) دریافت کنند. آنها همچنین بدون نسخه در داروخانه در دسترس هستند.

انژکتورهای خودکار آدرنالین مجهز به فنر برای ارائه یک دوز از پیش اندازه گیری شده آدرنالین طراحی شده اند. EpiPen® در 2 دوز ارائه می شود:

EpiPen® برای کودکان بالای 20 کیلوگرم و بزرگسالان
EpiPen Jnr® برای کودکانی که بین 7.5 کیلوگرم تا 20 کیلوگرم وزن دارند.
دستورالعمل های مفصلی در مورد نحوه استفاده از خود تزریق کننده آدرنالین توسط پزشک یا داروساز به شما داده خواهد شد. همچنین می‌توانید برای مشاهده ویدیوهای مربوط به علائم و نشانه‌ها و نحوه استفاده از EpiPen® از Allergy & Anaphylaxis Australia دیدن کنید.

پیشگیری از آنافیلاکسی

بهترین راه برای جلوگیری از آنافیلاکسی این است که:

اجتناب از محرک ها – مهم ترین استراتژی مدیریتی این است که از همه محرک های شناخته شده (آلرژن ها) اجتناب کنید.
اگر آلرژی غذایی دارید، همیشه برچسب مواد غذایی را بخوانید و آلرژی خود را هنگام صرف غذا در بیرون از خانه اعلام کنید (این بدان معناست که کارکنان را در مورد آلرژی خود مطلع کنید).
سایر توصیه ها عبارتند از:

آموزش الکترونیکی رایگان و آنلاین ASCIA Anaphylaxis برای کمک های اولیه (جامعه) را تکمیل کنید.
در مورد آلرژی خود به مردم بگویید:
محل کار خود را از آلرژی خود مطلع کنید و چند نفر از همکاران منتخب را از محل نگهداری داروهای اورژانسی و نحوه مصرف آن آگاه کنید.
اگر به دارویی حساسیت دارید، مطمئن شوید که همیشه آلرژی خود را به هر پزشک و داروساز معالج اعلام کنید.
از دستبند شناسایی پزشکی استفاده کنید – اگر هوشیاری خود را از دست بدهید، دستبند شناسایی پزشکی شما به افسران آمبولانس یا کارکنان بیمارستان در مورد وضعیت شما اطلاع می دهد.
اگر در حال یافتن هستید
کنترل آلرژی غذایی شما دشوار است، یا اگر آلرژی های غذایی متعددی دارید، یک قرار ملاقات با یک متخصص تغذیه معتبر در نظر بگیرید.

اگر کودک شما آلرژی شدید دارد

پیشنهادات برای والدین عبارتند از:

فرزندتان را با در نظر گرفتن سن و سطح درک او آموزش دهید. اگر کودک شما حساسیت غذایی دارد، بر اهمیت پذیرفتن غذا از بزرگسالان مورد اعتماد مانند والدین یا مراقبان، هرگز به اشتراک گذاشتن غذا و شستن دست ها قبل و بعد از غذا تاکید کنید.
خدمات مراقبت از کودک، مهدکودک، مدرسه و سایر مراقبین را در مورد وضعیت کودک خود راهنمایی کنید.
یک نسخه از برنامه اقدام ASCIA فرزندتان برای آنافیلاکسی را که شامل یک عکس اخیر از فرزندتان است، به سازمان بدهید.
مطمئن شوید که یک اتوانژکتور آدرنالین به روز تهیه کرده اید.
برای اجرای یک برنامه مدیریتی برای کاهش خطر واکنش های آلرژیک، از جمله آنافیلاکسی، با مدرسه یا محیط مهدکودک فرزندتان همکاری کنید. تأیید کنید که آیا آنها آموزش فعلی آنافیلاکسی را دارند و درک می کنند که چگونه یک واکنش آلرژیک را شناسایی کرده و به آن پاسخ دهند. برای محیط مدرسه یا مهدکودک مهم است که آگاهی نسبت به آلرژی های شدید در مدرسه و جامعه بزرگتر افزایش یابد.

چشم انداز بلند مدت آنافیلاکسی

اکثر کودکان به دلیل حساسیت به شیر، تخم مرغ، گندم و سویا رشد می کنند. با این حال، آلرژی به بادام زمینی، آجیل درختی، کنجد، ماهی، صدف و لوپین معمولا مادام العمر است.

خوردن حتی مقدار کمی از یک آلرژن می تواند باعث واکنش آلرژیک، از جمله آنافیلاکسی شود، بنابراین آموزش در مورد اجتناب از محرک/های غذایی حیاتی است.

حمل خودکار آدرنالین (EpiPen®) بسیار مهم است و در استفاده از آن به دنبال دستورالعمل های مربوط به برنامه اقدام ASCIA برای آنافیلاکسی خود یا فرزندتان تردید نکنید.

افراد مبتلا به آلرژی به حشرات باید همیشه از محیط هایی که ممکن است خطر نیش یا نیش حشرات را افزایش می دهد، آگاه باشند و هر کاری که می توانند برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض آن انجام دهند. افرادی که آنافیلاکسی را به دلیل حساسیت به حشرات تجربه کرده‌اند، باید ایمونوتراپی یا حساسیت‌زدایی را با پزشک خود در میان بگذارند.