آیا مکمل های ویتامین D می توانند از بیماری خودایمنی جلوگیری کنند؟
برای یافتن ادعاهایی مبنی بر اینکه مصرف مکمل های ویتامین D برای سلامتی شما بسیار مفید است، لازم نیست خیلی به دنبال آن باشید. قرار است برای همه چیز از پیشگیری از سرطان و زوال عقل تا جلوگیری از عفونت و بیماری قلبی مفید باشد.
متأسفانه، بسیاری از مزایای فرضی مکمل های ویتامین D ثابت نشده است. با این حال، میلیونها نفر به طور منظم ویتامین D مصرف میکنند و فکر میکنند که این ویتامین به پیشگیری از طیف گستردهای از بیماریها، از جمله برخی بیماریهای خودایمنی کمک میکند. اما آیا این کار را انجام می دهد؟ یک مطالعه تصادفی و کنترل شده جدید منتشر شده در TheBMJ به دقت به این سوال می پردازد.
چرا ویتامین D از بیماری خودایمنی جلوگیری می کند؟
اگرچه علت بیشتر بیماریهای خودایمنی تا حد زیادی ناشناخته است، نظریه اصلی این است که تنظیم سیستم ایمنی بدن اشتباه میشود. سیستم ایمنی به طور معمول از بدن در برابر مهاجمانی مانند عفونت ها دفاع می کند و به ترمیم بافت های آسیب دیده کمک می کند. هنگامی که یک بیماری خودایمنی ایجاد می شود، سیستم ایمنی به میزبان خود حمله می کند. به عنوان مثال، با آرتریت روماتوئید، سلول های ایمنی به مفاصل، ریه ها و سایر قسمت های بدن حمله می کنند.
از آسیب ناشی از التهاب مزمن محافظت کنید.
علم ثابت کرده است که التهاب مزمن و با درجه پایین می تواند به یک قاتل خاموش تبدیل شود که به بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت نوع 2 و سایر شرایط کمک می کند. نکات ساده ای را برای مبارزه با التهاب و سالم ماندن از کارشناسان دانشکده پزشکی هاروارد دریافت کنید.
از خود در برابر آسیب التهاب مزمن محافظت کنید.
تحقیقات نشان داده است که ویتامین D میتواند با سلولهای ایمنی تعامل کند، بر ژنهایی که التهاب را تنظیم میکنند، و پاسخ سیستم ایمنی را تغییر دهد. بنابراین منطقی است که بررسی کنیم آیا مکمل ویتامین D راهی موثر برای درمان یا پیشگیری از بیماری خودایمنی است.
مطالعه BMJ از دادههای جمعآوریشده در طول کارآزمایی بزرگی که چندین سال پیش منتشر شد، استفاده کرد. بیش از 25000 سالمند به طور تصادفی برای گرفتن انتخاب شدند.
روزانه 2000 واحد ویتامین D یا یک دارونما (قرص غیرفعال) مشابه. (این مقدار بالاتر از مقدار توصیه شده روزانه برای بزرگسالان است، اما کمتر از حد بالای 4000 IU است.)
روزانه 1000 میلی گرم روغن امگا 3 یا دارونمای مشابه.
پس از میانگین پنج سال، تشخیصهای جدید بیماری خودایمنی در میان شرکتکنندگان در مطالعه ثبت شد.
مطالعات جدید چه چیزی را نشان داد؟
پاسخ ممکن است به جایی که در مورد مطالعه BMJ شنیده یا خوانده اید بستگی دارد. درست است که محققان دریافتند بزرگسالانی که مکملهای ویتامین D مصرف میکنند، خطر کمتری برای ابتلا به بیماری خودایمنی دارند. اما در اینجا چیزی است که برخی از عناوین اخبار پرشورتر می گویند:
مکمل های ویتامین D واقعا خطر ابتلا به بیماری های خود ایمنی را کاهش می دهند (New Scientist)
مطالعه جدید می گوید مصرف روزانه ویتامین D می تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند (این را بخورید، نه آن را!)
مطالعه نشان می دهد مصرف روزانه مکمل های ویتامین D و روغن ماهی امگا 3 خطر ابتلا به آرتریت را تا 22 درصد کاهش می دهد (Daily Mail)
نگاه دقیق تر به مطالعه به ما چه می گوید؟
محققان گزارش دادند که 123 نفری که ویتامین D مصرف می کردند، در مقایسه با 155 نفر در گروه دارونما، به بیماری خود ایمنی مبتلا شدند. این نشان دهنده کاهش 22 درصدی است. این خیلی زیاد به نظر می رسد، اما کاهش واقعی خطر ابتلا به یک بیماری خودایمنی از حدود 12 نفر در 1000 نفر به 9.5 نفر در 1000 نفر کاهش یافته است.
آرتریت روماتوئید، پلی میالژیا روماتیکا و پسوریازیس شایع ترین بیماری ها بودند. هیچ یک از بیماری های خودایمنی به طور قابل اعتماد با مکمل های ویتامین D پیشگیری نشد. تنها زمانی که تعداد همه بیماریهای خودایمنی با هم ترکیب شد، محققین سودی را مشاهده کردند.
هنگامی که تنها سه سال آخر مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، مزایای ویتامین D آشکارتر بود. این نشان می دهد که مدتی طول می کشد تا از یک مکمل روزانه بهره مند شوید.
کسانی که برای دریافت اسیدهای چرب امگا 3 تعیین شده بودند، خطر کمتری برای بیماری تایید شده خود ایمنی نداشتند.
عوارض جانبی در افرادی که مکملها و دارونما مصرف میکردند جزئی و مشابه بود.
این مطالعه تصادفی یکی از بهترین ها برای بررسی تأثیر مکمل ویتامین D بر خطر ابتلا به بیماری خودایمنی است. با این حال، این مطالعه بر مواردی که توسط خود گزارش شده است، متکی بود که بعداً با بررسی پرونده پزشکی تأیید شد. بنابراین ممکن است برخی از موارد بیماری خودایمنی نادیده گرفته شده باشد.
علاوه بر این، این مطالعه فقط شامل افراد مسن (میانگین سنی 67 سال) بود. این مهم است زیرا برخی از شایع ترین بیماری های خودایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید معمولاً در اوایل بزرگسالی شروع می شوند. اگر مطالعه شامل شرکت کنندگان جوان تر می شد، نتایج ممکن بود متفاوت باشد.
آیا همه ما باید مکمل ویتامین D مصرف کنیم؟
بر اساس این مطالعه، من می گویم نه. برای یک چیز، این یافته ها نیاز به تایید سایر محققان مستقل دارند. و علیرغم سرفصل های بیش از حد مشتاق، کاهش ریسک واقعی فقط 2.5 مورد از 1000 مورد بود. صدها نفر برای سال های قبل نیاز به مصرف روزانه ویتامین D دارند
یک مورد بیماری خودایمنی. ویتامین D می تواند با سایر داروها تداخل داشته باشد و مصرف مقادیر زیاد ویتامین D می تواند مضر باشد.
سخن پایانی در مورد ویتامین دی
آیا ویتامین D یک داروی شگفت انگیز بی خطر و کاملا طبیعی است که می تواند از بسیاری از بیماری ها پیشگیری یا درمان کند؟
بر اساس تحقیقات فعلی که هنوز مشخص نیست، اگرچه فکر می کنم بهتر است ذهن خود را باز نگه دارید. ممکن است متوجه شویم که ویتامین D برای افراد معمولی تأثیر کمی دارد، اما برای دیگران بسیار مفید است. ترفند این است که بفهمیم چه کسی بیشتر سود می برد. به عنوان مثال، شاید مکمل ویتامین D به ویژه برای افرادی که سابقه خانوادگی قوی بیماری های خودایمنی خاص دارند مفید باشد.
در حال حاضر، ما آخرین فصل در داستان ویتامین D را داریم. تحقیقات آینده ممکن است نشان دهد که دوز یا فرمول متفاوت ویتامین D ممکن است به ویژه مفید باشد. شاید مهمتر از همه، این مطالعه و سایر مطالعات آینده میتوانند درک بهتری از نقش ویتامین D در ایجاد بیماریهای خودایمنی ارائه دهند.
