مقدمه ای بر آیین بیل زدن :همانطور که می دانید ایران کشوری با تاریخ غنی است و در هر دوره تاریخی حکومت های مختلفی بر این کشور حکومت می کردند و همین امر منجر به ایجاد مراسم و آیین های مختلفی شده است که هر یک نمایانگر افکار و فرهنگ بخشی از این کشور بزرگ است. آیینی که می خواهیم در اوجکده در مورد آن صحبت کنیم، آیین بیل زدن است. این آیین بیش از 2000 سال قدمت دارد و همواره دهان به دهان به نسل جوان منتقل می شود و هر ساله قبل از برداشت محصولات بهاره برای قدردانی از الهه آب انجام می شود. با ما در اوجکده همراه باشید تا درباره آیین بیل زدن بیشتر بدانید.
آیین بیل زدن، یک سنت 2000 ساله برای قدردانی از الهه آب
همانطور که در بالا اشاره کردیم، ایران سرزمینی پهناور با فرهنگ ها و سنت های مختلف است که یکی از آنها آیین بیل گردانی با قدمت 2000 ساله است که نسل ها زنده نگه داشته شده است.
بیشتر بدانید: معرفی بهترین دانشگاه های ایران و جهان در سال2020
این آیین در واقع نماد تشکر از الهه آب است و ریشه در فرهنگ آب و آبیاری مردم دارد و به اعتقاد مردم نیم ور برای بسیاری در فصل بهار مایه خیر و برکت است. اقشار مختلف مردم محلات در این آیین باستانی حضور پرشور داشتند و در این مراسم از کشت بهاره استقبال کردند.
در زمان های قدیم مردم شهر تاریخی نیم ور این آیین معنوی سالانه را هنگامی که مسیرهای آبی بر اثر گل و لای یا رشد نهال و علف های هرز در اسفند و اوایل بهار مسدود می شد، حفظ می کردند. جریان آب برای سیر کردن مزارع بسیار کند شد و با اعلام بزرگان شهر و با کمک یکدیگر کانال ها را پاکسازی کردند.
آیین بیل زدن
برای لایروبی مجراها، بیلها هفت بیل مخصوص داشتند که برای توصیف نخلستانهای باغها به کار میرفت و آنها را به چهار و سه دسته تقسیم میکردند و بیلها با مهارت و قدرت برعکس، این بیلها را با خود حمل میکردند. جهت و بیل ها را بالای سر می چرخانند.
برای انجام این آیین ورزشکاران یا مردان بیل 2 ست بیل به وزن 32 کیلوگرم را بین 5 تا 30 بار می چرخانند. در این چرخش نماز می خوانند و به نیت جابجایی هفت آسمان و باریدن باران قدرت خود را به مردم منطقه نشان می دهند.
کسانی که بیل را دور خود میچرخانند قهرمانان منطقه هستند و در حین چرخیدن شعار «اگر خسته شدی بگو یا علی» سر میدهند. مردم بر این باورند که این آیین باعث بارش بیشتر می شود. تاب دادن بیل ها در این آیین نشانه قهرمان بودن و بستن بیل ها نشانه اتحاد و تاب دادن بیل ها نشانه چرخیدن به دور آرمان واحد است.
بیشتر بدانید: بهترین اقامتگاه های سنتی کاشان
این آیین باستانی به مدت چند روز برگزار می شود و قبل از شروع بیل زدن، شرکت کنندگان بر روی یک سکوی ویژه در مرکز نیم ور به سمت محل برگزاری راهپیمایی می کنند.
فرماندار محلات گفت: احیای آداب و رسوم باستانی امسال برای رونق صنعت گردشگری و رونق در دستور کار قرار گرفته است. علی زینی وند درباره آیین بیل زنی گفت: آداب و رسوم باستانی نیم ور به ویژه بیل گردانی یکی از جاذبه های گردشگری مهم محسوب می شود که ظرفیت آن را دارد و می توان از آن برای معرفی ظرفیت های شهرستان، ایجاد اشتغال و اقتصادی استفاده کرد. جامعه بدون فرهنگ هویت ندارد و مسائل فرهنگی و اجتماعی جزء هویت جامعه است و به کاری که از درون مردم برمی خیزد محترم است.
معرفی شهرک نیم ور در محلات
نیم ور یکی از شهرهای تاریخی ایران است که در بخش مرکزی محلات استان مرکزی و در 250 کیلومتری جنوب تهران قرار دارد و قدمت آن به دوره ساسانی و اشکانی می رسد. این شهر بر اساس تقسیمات تاریخی متشکل از مادها تا پایان حکومت ساسانیان به دوره ایران باستان معروف است. در میان حکومتهای ایران باستان، دو حکومت اشکانی و ساسانی که از برترین قدرتهای جهان باستان بودند، طولانیترین سلطنت را داشتند و بیش از 900 سال در کنار ایران بر سرزمینهای بسیاری حکومت کردند. همانطور که می دانید ایران سرزمین پهناوری است و به جای زمین های تحت تسلط این کتیبه ها، بناهای عظیمی در بنای یادبود ساخته شده است که اسنادی نیز برای حفظ دورانی است که در این دوره وجود داشته است. شهرستان نیم ور یکی از این موارد است. سابقه سکونت در برخی نقاط شهر مانند تپه های باستانی و غار چاه باقرآباد به هزاره سوم قبل از میلاد می رسد. این منطقه از نظر جغرافیایی در جنوب رودخانه قمرود و شمال رشته کوه آتشکوه قرار دارد.
فلسفه پشت نامگذاری شهر نیم ور
منابع تاریخی زیادی درباره شهر نیم ور وجود دارد که همگی در مورد زمان شکوفایی این شهر که در دوره ساسانی است اتفاق نظر دارند، اما در نحوه نامگذاری شهر با هم اختلاف دارند. برخی از مورخین بر این باورند که نام شهر اوارد به معنای میدان جنگ و پس از آن بوده است
جنگ ها در دوره اشکانی به پایان رسید، این شهر نیم آوارد نام گرفت که پس از گذشت زمان سرانجام به نیم ور تغییر یافت.
کلمه ور در زبان پهلوی به معنای دژ است و بقایای قلعه بزرگ اطراف شهر حاکی از آن است که این شهر یک دژ میان شهر بوده است و به همین دلیل به آن شهر گفته شده است. اما برخی دیگر از مورخان بر این باورند که نامگذاری این شهر دلیل دیگری داشته و در زمان دومین سلسله ایران باستان (کیانیان) که در اوستا نامگذاری شده است، همای دختر بهمن، یکی از پادشاهان کیانی به نیم ور ملقب شده است. بر اساس این نظریه، تأسیس این شهر به این شخصیت تاریخی نسبت داده می شود. علاوه بر آثار باستانی در منطقه نیم ور، آثاری از دوران اسلامی و قرون اخیر نیز وجود دارد که می تواند مورد توجه علاقمندان به جاذبه های تاریخی باشد.
بیشتر بدانید: مجموعه گردشگری کندلوس
