اضطراب و ترس در کودکان

اضطراب و ترس در کودکان

گاهی اوقات کودکان از موقعیت ها یا اشیایی می ترسند که بزرگسالان آنها را تهدید کننده نمی دانند.
مسخره کردن کودک یا مجبور کردن او برای مقابله با ترسش فقط اوضاع را بدتر می کند.
شما می توانید با جدی گرفتن ترس های فرزندتان و تشویق او به صحبت درباره احساساتش به او کمک کنید.

والدین به فرزندان خود می آموزند که از خطرات خاص مانند آتش سوزی یا عبور از جاده بترسند و محتاط باشند. در این موارد، اضطراب می تواند مفید باشد، زیرا به محافظت از کودک در برابر آسیب کمک می کند. با این حال، کودکان می‌توانند از موقعیت‌ها یا اشیایی که بزرگسالان آن‌ها را تهدیدکننده نمی‌دانند، بترسند.

منابع ترس ممکن است با بالغ شدن کودک تغییر کند. برای مثال، ترس از تاریکی یا هیولاهای زیر تخت ممکن است جای خود را به ترس دزدی یا خشونت بدهد. تاکتیک‌هایی که جواب نمی‌دهند عبارتند از: اذیت کردن کودک به خاطر ترس یا مجبور کردن او برای رویارویی با موقعیت‌های ترسناک.

با جدی گرفتن احساسات، تشویق او به صحبت در مورد اضطراب، گفتن حقایق و دادن فرصت به او برای مقابله با ترس با سرعت خود و با حمایت شما، به کودک خود کمک کنید تا با ترس مقابله کند.

بچه ترسو

برخی از کودکان بیشتر از دیگران ترسیده اند. عوامل مؤثر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

حساسیت ژنتیکی

برخی از کودکان عموماً در خلق و خوی حساس تر و احساساتی تر هستند

حداقل یکی از والدین مضطرب

کودکان از تماشای والدین خود یاد می گیرند که چگونه رفتار کنند

فرزندپروری بیش از حد محافظ

کودک وابسته به احتمال زیاد احساس درماندگی می کند و این می تواند منجر به اضطراب عمومی شود.

رویدادهای استرس زا

مانند جدایی والدین، آسیب دیدگی یا اقامت در بیمارستان

ترس های رایج برای نوزادان

هنگامی که کودک به شش یا هفت ماهگی می رسد، وابستگی شدیدی به والدین یا مراقبان خود ایجاد می کند. جدایی از “افراد خاص” خود، حتی برای مدت کوتاه، می تواند باعث اضطراب و گریه فراوان شود. به همین ترتیب، بسیاری از نوزادان شرکت انحصاری افراد خاص خود را به قدری ترجیح می دهند که برای مدتی از غریبه ها می ترسند. نوزادان با گذشت زمان از این مرحله خارج می شوند.

پیشنهاداتی برای کمک به کودک برای مقابله با اضطراب جدایی و ترس از غریبه ها عبارتند از:

در صورت امکان در خانه، اگر کودکتان هنگام خروج ناراحت شد، او را از اتاقی به اتاق دیگر با خود ببرید یا زمانی که از دید شما دور هستید با او صحبت کنید.
زمانی که از اتاق خارج می شوید (یا بیرون می روید) به کودک خود بگویید و هنگام برگشتن خود را اعلام کنید. این به آنها کمک می کند تا به شما اعتماد کنند.
به کودک خود اجازه دهید تا با افراد جدیدی از دامان شما آشنا شود. بگذارید ببینند که می دانید فرد جدید خوب است.
اگر کودک شما مضطرب است، با بیانی آرام و مطمئن به او اطمینان دهید.
رها کردن کودک برای “گریه کردن” فقط باعث تشدید اضطراب او می شود.

ترس های رایج برای کودکان نوپا

کودکان حدوداً دو تا سه ساله تازه شروع به یادگیری نحوه کنار آمدن با احساسات شدید خود مانند خشم کرده اند. ترس رایج برای یک کودک نوپا این است که تحت تأثیر احساسات قدرتمند قرار گیرد.

کودکان نوپا درک محدودی از اندازه دارند و ممکن است ترس های به ظاهر غیرمنطقی مانند افتادن از چاله یا توالت ایجاد کنند.

پیشنهاداتی برای کمک به کودک نوپا عبارتند از:

کودک خود را تشویق کنید تا در مورد ترس ها و اضطراب های خود صحبت کند.
قدردانی کنید که ترس هایی مانند افتادن از سوراخ سوراخ برای کودک واقعی است، زیرا کودکان خردسال هنوز اندازه و فضا را نمی دانند.
کودک را مجبور نکنید که با موضوع ترسش روبرو شود، زیرا ممکن است اوضاع را بدتر کند. به آنها کمک کنید تا به آرامی به آن عادت کنند.
بپذیرید که ممکن است مجبور شوید به فرزندتان کمک کنید تا برای مدتی از شیء ترسناک دوری کند.

ترس های رایج برای کودکان در سن دبستان

همانطور که کودک بیشتر در مورد جهان می آموزد، فهرست چیزهایی که از آنها می ترسد بیشتر می شود. برخی از ترس ها واقعی و برخی خیالی هستند. ترس های رایج عبارتند از ترس از تاریکی، دزدی، جنگ، مرگ، جدایی یا طلاق والدین و موجودات ماوراء طبیعی (مانند ارواح و هیولا).

پیشنهاداتی برای کمک به فرزندتان عبارتند از:

بگذارید فرزندتان بداند که ترس های او را جدی می گیرید.
در مورد موضوعاتی مانند مرگ یا جنگ اطلاعات درستی به فرزندتان بدهید و به او بگویید که مایلید به هر سوالی پاسخ دهید.
کودک خود را تشویق کنید تا با هدف خود، مانند سگ، یک قدم در یک زمان با سرعت خودش روبرو شود. برای مثال، شاید با تصاویر شروع کنید، سپس یک سگ بسیار کوچک و ملایم را امتحان کنید که بسته شده است، تا کودک تصمیم بگیرد که چقدر نزدیک شود.
به فرزندتان اجازه دهید کمی کنترل داشته باشد. برای مثال، اگر از مزاحمان می ترسند، بستن و قفل کردن پنجره اتاق خواب خود را یکی از وظایف شبانه خود قرار دهید.
کارهای روزمره و تشریفات به کودک احساس ثبات و امنیت می دهد و ممکن است اضطراب عمومی را کاهش دهد.

ترس از تاریکی

بسیاری از کودکان از تاریکی می ترسند. یک کودک نوپا یا پیش دبستانی
سالمندان از چیزهای ناآشنا که نمی فهمند یا نمی توانند کنترل کنند می ترسند. تخیلات فعال آنها و ناتوانی آنها در تشخیص همیشه بین واقعیت و خیال، به این معنی است که آنها ممکن است باور کنند که هیولاها زیر تخت یا در کمد لباس هستند و منتظرند که پس از خاموش شدن نور، بهار بیاید.

اگر توجه نشود، ترس کودک از تاریکی ممکن است باقی بماند و به اختلال در روال خواب و عادات خواب او ادامه دهد. راه های زیادی وجود دارد که والدین می توانند به فرزندشان کمک کنند تا بر ترس از تاریکی غلبه کند.

کمک به کودکی که از تاریکی می ترسد

مانند سایر ترس ها، مهم است که ترس کودک از تاریکی را با همدردی و درک مدیریت کنید. احساسات کودک خود را مسخره یا نادیده نگیرید، یا ناامید و عصبانی نشوید. اولین قدم برای کمک به فرزندتان برای غلبه بر ترس غیرمنطقی خود این است که احساسات او را واقعی بپذیرید و با حساسیت به آنها پاسخ دهید.

پیشنهادات عبارتند از:

از آنها بخواهید در مورد ترس های خود و اینکه دقیقا چه چیزی آنها را می ترساند به شما بگویند.
به کودک خود نشان دهید که ترس های او را درک می کنید، اما لزوماً آنها را با آنها در میان نمی گذارید.
به آنها اطمینان دهید که در امنیت هستند. توضیح دهید که هیچ چیز به نام هیولا وجود ندارد.

بیشتر بخوانید :8 مزیت گوش دادن به موسیقی
سعی نکنید با چک کردن در کمد یا زیر تخت به کودک خود اطمینان دهید زیرا ممکن است به کودک نشان دهد که فکر می کنید هیولاها آنجا هستند.
اگر کودک شما از تاریکی به دلیل احتمال نفوذ افراد مزاحم می ترسد، نشان دادن اقدامات امنیتی در اطراف خانه، مانند قفل، به او کمک می کند. با این حال، هرگز یک بن بست را زمانی که افراد در داخل خانه هستند قفل نکنید، زیرا ممکن است در هنگام آتش سوزی یا سایر موارد اضطراری مانع از فرار شود.
از فرزندتان بخواهید پیشنهاداتی در مورد اینکه چه چیزی باعث می شود احساس امنیت بیشتری کند. خودتان پیشنهاداتی ارائه دهید. شاید اگر یک اسباب‌بازی یا راحتی مخصوص را به رختخواب ببرند، احساس بهتری داشته باشند.
دریابید که آیا ترس آنها از تاریکی ناشی از نگرانی های دیگر است یا خیر. به عنوان مثال، برخی از کودکان ممکن است از جدایی یا مرگ والدین خود بترسند و این اضطراب زمانی که در تاریکی تنها هستند تشدید می شود. در مورد چنین مسائلی صادقانه با فرزندتان صحبت کنید.

پیشنهادات کلی برای ترس از تاریکی

راه های عملی برای مقابله با ترس فرزندتان از تاریکی عبارتند از:

یک برنامه روتین قبل از خواب ایجاد کنید که کودک شما آرامش بخش و لذت بخش باشد. روال های قابل پیش بینی قبل از خواب به کاهش اضطراب کمک می کند.
یک چراغ خواب در اتاق فرزندتان قرار دهید، یا اجازه دهید مقداری نور از راهرو یا دیگر منبع نزدیک به اتاق او فیلتر شود.
اگر کودک احساس کند بر موقعیتی کنترل دارد، ترس او کاهش می یابد. به عنوان مثال یک لامپ کنار تخت آنها قرار دهید تا خودشان بتوانند چراغ را روشن کنند. از لامپ کم وات استفاده کنید.
مطمئن شوید که عادات تماشای تلویزیون و مطالب خواندن آنها با سن آنها مناسب است. فیلم های خبری، فیلم ها یا کتاب های ترسناک می توانند به راحتی کودک را بترسانند.

بیشتر بخوانید :آلرژی به داروها-علت،علائم و درمان
شب به اطراف اتاق آنها نگاه کنید و سعی کنید چیزها را از دید آنها ببینید. آیا عکس یا اسباب بازی ای وجود دارد که در نور نیمه نور سایه ایجاد کند یا ترسناک به نظر برسد؟
ورزش منظم به کاهش سطح استرس کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که کودک شما در طول روز فعالیت بدنی زیادی داشته باشد.
در مورد ترس فرزندتان در مقابل او یا افراد دیگر بحث و هیاهو نکنید، در صورتی که در مورد آن احساس اضطراب بیشتری کند.
ترس آنها را مسخره نکنید و آنها را کوچک نکنید.
کتاب های زیادی در مورد مدیریت ترس های دوران کودکی، هم برای والدین و هم برای کودک وجود دارد.
تقویت رفتار مثبت به فرزندتان اجازه دهید گام‌های کوچکی برای غلبه بر ترس‌های خود بردارد و هر دستاوردی را برای او تعریف کنید. هر زمان که آنها مرحله ای را انجام دادند، مثلاً در لحظه ای که آنها را در تخت فرو می برید از رختخواب بیرون نپریدند، به آنها جایزه بدهید. کودکان نوپا به سیستم‌های پاداش ساده، مانند برچسب‌ها یا مهرهای روی نمودار دیواری، به خوبی پاسخ می‌دهند.

کمک حرفه ای برای ترس و اضطراب در کودکان

گاهی اوقات یک کودک آنقدر می ترسد که در زندگی روزمره و بازی او اختلال ایجاد می کند. اگر فکر می‌کنید فرزندتان به‌ویژه دچار ترس یا فوبیا شده است، به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. می توان به کودکان آموزش داد که چگونه اضطراب خود را مدیریت کنند و والدین می توانند راهبردهای کمکی را بیاموزند.