حساسیت به لاتکس-علائم،تشخیص و درمان
حساسیت به لاتکس-علائم،تشخیص و درمان :بسیاری از محصولات از لاتکس ساخته می شوند، از جمله آدمک برای نوزادان، کش لاستیکی، بادکنک، زیره کفش، کاندوم، دستکش، کاتتر و گوشی پزشکی.
قرار گرفتن مکرر در معرض لاتکس می تواند پاسخ سیستم ایمنی را افزایش دهد، بنابراین اجتناب بهترین راه برای مدیریت آلرژی به لاتکس است.
لاتکس چیست ؟
لاتکس از شیره درخت لاستیک، Hevea brasiliensis گرفته می شود. سپس این ماده برای افزایش کشش، دوام و استحکام پردازش می شود.
بسیاری از محصولات از لاتکس ساخته می شوند، از جمله آدمک برای نوزادان، کش لاستیکی، بادکنک، زیره کفش، کاندوم، دستکش، کاتتر و گوشی پزشکی.
افراد مبتلا به آلرژی به لاتکس به پروتئین هایی که به طور طبیعی در این ماده یافت می شود یا به مواد شیمیایی صنعتی (مانند مرکاپتوبنزوتیازول) اضافه شده در طول تولید حساسیت دارند.
آلرژی به لاتکس در صنعت مراقبت های بهداشتی شایع تر است و حدود 10 درصد از متخصصان بهداشتی تحت تأثیر قرار می گیرند. محصولات لاستیکی مصنوعی ساخته شده از مواد پتروشیمی معمولاً در افرادی که به لاتکس حساسیت دارند واکنش های آلرژیک ایجاد نمی کنند.
علائم حساسیت به لاتکس
شدت علائم آلرژی به لاتکس بسته به فرد متفاوت است، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:
- درماتیت
- خارش پوست
- ضایعات پوستی پوسته ای
- ضایعاتی که با تعریق و اصطکاک تحریک می شوند
- علائم تب یونجه، مانند آبریزش بینی و خارش چشم هنگام استنشاق لاتک
- عطسه کردن
- سرفه کردن
- خس خس سینه و مشکلات تنفسی
- کاهش فشار خون
- آنافیلاکسی – علائم شدید شامل تورم راه های هوایی و مشکل در تنفس است.
انواع واکنش به لاتکس
3 نوع مختلف واکنش نامطلوب به لاتکس وجود دارد، اگرچه تا حدی با هم همپوشانی دارند. این شامل:
درماتیت تحریکی :
که با ضایعات پوستی پوسته مشخص می شود. درماتیت تحریک‌کننده مانند حساسیت به لاتکس نیست، زیرا می‌تواند ناشی از طیف گسترده‌ای از عوامل دیگر، از جمله شستشو با صابون خشن یا اثر عرق داخل دستکش‌های لاستیکی باشد. با این حال، درماتیت تحریک کننده اغلب نقطه شروعی برای ایجاد حساسیت به لاتکس است. پوست شکسته اجازه جذب لاتکس را می دهد. بدون مداخله، افراد دارای استعداد ژنتیکی از درماتیت تحریک‌کننده به آلرژی لاتکس پیشرفت می‌کنند.
درماتیت تماسی آلرژیک :
این مشکل پوستی ناشی از واکنش به مواد شیمیایی اضافه شده به لاتکس در طول تولید است، نه به خود پروتئین های لاتکس. به طور معمول، علائم (از جمله لکه های پوستی خشن و بثورات گریه کننده) پس از قرار گرفتن در معرض آن ظاهر می شوند. این حساسیت واقعی به لاتکس نیست. با این حال، جذب لاتکس از طریق پوست شکسته می تواند خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس را در افراد مستعد افزایش دهد.
آلرژی فوری به لاتکس:
در برخی افراد، مواجهه اولیه با لاتکس، سیستم ایمنی بدن را وادار به ایجاد آنتی بادی می کند. در مواجهه بعدی با لاتکس، بدن پاسخ سیستم ایمنی را نشان می دهد که شامل آزاد شدن هیستامین است. این می تواند باعث طیف گسترده ای از واکنش های ناگهانی از جمله کهیر، تورم لب ها و در موارد شدید آنافیلاکسی شود. آنافیلاکسی یک اورژانس است و می تواند کشنده باشد.
بیشتر بخوانید : علائم آسم-درمان و راههای پیشگیری از آن
افرادی که در معرض خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس هستند
برخی از افراد در معرض افزایش خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس هستند از جمله:
- کارکنان مراقبت های بهداشتی (مانند پزشکان، پرستاران و دندانپزشکان) که اغلب از طریق تجهیزات پزشکی مانند دستکش در معرض لاتکس قرار می گیرند.
- کسانی که عمل های زیادی را انجام داده اند، به ویژه از سنین جوانی، مانند آنهایی که مبتلا به اسپینا بیفیدا هستند
- افرادی که در تولید لاتکس کار می کنند
- اشخاصی که از قبل آلرژی، تب یونجه، آسم و اگزما دارند
- افرادی که به غذاهای خاصی از جمله آووکادو و موز حساسیت دارند.
حساسیت به لاتکس و مواد غذایی
برخی از افراد مبتلا به آلرژی به لاتکس هنگام خوردن غذاهای خاصی از جمله آووکادو، موز، شاه بلوط، کیوی، میوه گل ساعتی، آلو، توت فرنگی و گوجه فرنگی، واکنش های آلرژیک نشان می دهند. زیرا برخی از پروتئین های موجود در لاتکس که باعث ایجاد حساسیت به لاتکس می شوند در این میوه ها نیز وجود دارد.
علائم شایع شامل سوزن سوزن شدن در دهان، گرفتگی بینی، خارش چشم و خس خس سینه است.
فردی که به مواد شیمیایی سازنده لاتکس حساسیت دارد معمولاً به این غذاها واکنش آلرژیک نشان نخواهد داد.
بیشتر بخوانید :آسپرژیلوس (ABPA) چیست؟
تشخیص حساسیت به لاتکس
حساسیت به لاتکس با استفاده از تعدادی آزمایش از جمله:
- تاریخچه پزشکی
- معاینه ی جسمی
- تست آلرژی، از جمله تست های پوستی و آزمایش خون.
توجه به این نکته مهم است که سایر تست‌های به اصطلاح آلرژی، از جمله تست وگا، تست آلکات، حرکت شناسی، تست نبض و تست داخل پوستی Rinkel روش‌های اثبات شده پزشکی یا علمی برای تایید هر نوع آلرژی نیستند.
درمان حساسیت به لاتکس
هیچ درمانی برای آلرژی به لاتکس وجود ندارد. قرار گرفتن مکرر در معرض لاتکس می تواند پاسخ سیستم ایمنی را افزایش دهد، بنابراین اجتناب بهترین راه برای مدیریت این بیماری است.
پیشنهادات عبارتند از:
محصولات لاستیکی مصنوعی را انتخاب کنید.
- اگر حرفه شما مستلزم قرار گرفتن اجتناب ناپذیر در معرض لاتکس است، ممکن است مجبور شوید شغل خود را تغییر دهید.
- اشکال جایگزین پیشگیری از بارداری را به جای کاندوم یا دیافراگم در نظر بگیرید. با این حال، به یاد داشته باشید که کاندوم به عنوان مانعی در برابر عفونت های مقاربتی ضروری است. کاندوم های بدون لاتکس از داروسازان و سایر خرده فروشان در دسترس هستند.
- همیشه قبل از انجام هر روشی به متخصصان مراقبت های بهداشتی خود (مانند پزشکان و دندانپزشکان) بگویید که به لاتکس حساسیت دارید، بنابراین آنها می توانند از داشتن تجهیزات غیر لاتکس در دسترس باشند.
- مراقب موقعیت‌هایی باشید که ممکن است شما را در معرض لاتکس قرار دهد، مانند آرایشگر یا نگهدارنده مواد غذایی که ممکن است از دستکش لاتکس استفاده کنند.
- از خوردن غذاهایی (مانند موز یا آووکادو) که باعث ایجاد علائم می شوند خودداری کنید.
- پوشیدن دستبند یا آویز هشدار پزشکی با طراحی خاص را در نظر بگیرید تا در مواقع اضطراری اطلاعاتی در مورد آلرژی خود ارائه دهید.
- در صورت تجویز، در صورت تجربه آنافیلاکسی، همیشه یک تزریق کننده آدرنالین (اپی نفرین) همراه داشته باشید.
- مطمئن شوید که خانواده، دوستان و همکاران می دانند چگونه از تزریق کننده آدرنالین استفاده کنند (در صورت نیاز به کمک).
درماتیت تحریک کننده و آلرژی بالقوه لاتکس
اگر به درماتیت تحریک‌کننده مبتلا هستید، می‌توانید خطر ابتلا به آلرژی به لاتکس را به روش‌های زیر کاهش دهید:
در صورت امکان محصولات لاستیکی مصنوعی را انتخاب کنید.
اگر مجبور به پوشیدن دستکش های لاتکس هستید، انواع غیر پودری آن را بخواهید (نشاسته ذرت موجود در دستکش های پودری ممکن است همراه با ذرات لاتکس در هوا منتقل شود و استنشاق شود).
از همکاران خود بخواهید که دستکش های بدون پودر نیز بپوشند.
پس از پوشیدن دستکش لاتکس، دست ها را کاملا بشویید.
مراقب دست های خود باشید تا سطح پوست نشکن باشد.
همیشه بثورات پوستی مورد بررسی پزشکی قرار گیرند.
اشکال جایگزین پیشگیری از بارداری را به جای کاندوم یا دیافراگم در نظر بگیرید. از کاندوم های غیر لاتکس می توان برای محافظت از عفونت های مقاربتی استفاده کرد.
