خودآزاری چیست؟
خودآزاری اصطلاحی است که در طول تاریخ برای پوشش طیف وسیعی از رفتارها استفاده شده است. این به ایجاد درد یا آسیب عمدی به بدن خود اشاره دارد و می تواند به قصد خودکشی یا غیر خودکشی باشد. خودآزاری نوعی خودآزاری است و به ایجاد درد یا آسیب عمدی به بدن خود بدون قصد خودکشی اشاره دارد.
خودآزاری در جوانان بیشتر دیده می شود. برخی از افرادی که به خود آسیب می زنند ممکن است افکار خودکشی نیز داشته باشند.
خودآزاری میتواند اشکال مختلفی داشته باشد و فراوانی آن میتواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد – برخی ممکن است یک بار انجام دهند، در حالی که برخی دیگر میتوانند آن را برای چندین سال انجام دهند. می تواند شامل موارد زیر باشد:
- بریدن، سوزش، گاز گرفتن یا خاراندن پوست
- چیدن زخم ها یا دلمه ها تا خوب نشوند
- کندن مو، مشت زدن یا ضربه زدن به بد
- مصرف مواد مضر (مانند سموم، یا داروهای بدون نسخه یا نسخه ای).
- خودآزاری معمولاً نشانهای از احساس درد و ناراحتی شدید عاطفی است.
گزینههای حمایتی زیادی برای رفتار آسیبرسان به خود وجود دارد، چه به دنبال حمایت برای خود یا کسی باشید که به او اهمیت میدهید.
دریافت حمایت برای رفتار آسیب زننده به خود
اگر به خود آسیب می زنید و نگران هستید، سعی کنید با فردی که به آن اعتماد دارید صحبت کنید – مانند یک دوست، عضو خانواده، پزشک، معلم یا مشاور مدرسه. به دست آوردن شجاعت برای باز شدن در برابر کسی می تواند سخت باشد، اما به یاد داشته باشید، او به سلامتی شما اهمیت می دهد. ممکن است درک آنها زمان ببرد، اما به این معنی نیست که آنها در کنار شما نیستند.
چگونه بفهمم کسی به خود آسیب می زند؟
تشخیص اینکه آیا فردی به خود آسیب می زند یا نه، دشوار است زیرا بسیاری از افرادی که به خود آسیب می زنند آن را مخفی نگه می دارند. به غرایز خود اعتماد کنید، به خصوص اگر فکر می کنید که آنها مضطرب هستند یا در مشکل هستند. برخی از علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
علائم جدید روی بدن (مانند کبودی، بریدگی یا سوختگی)
کناره گیری از دوستان، خانواده، مدرسه و محل کار
کاهش عملکرد در مدرسه، کار یا فعالیت ها
تغییر در خلق و خو، الگوهای خواب و خوردن
اجتناب – شرکت نکردن در فعالیتهایی که قبلاً از آن لذت میبردند یا اجتناب از موقعیتهایی که آسیبهای آنها در معرض آسیب قرار میگیرد (مانند ساحل یا استخر)
پوشیدن لباس های نامناسب برای پوشاندن زخم ها
بهانه جویی برای صدمات یا رفتار
مخفی بودن – پنهان کردن اشیاء تیز یا خطرناک.
حمایت از کسی که به خود صدمه می زند
بیشتر بخوانید :افسردگی چیست :علائم و راههای درمان
افرادی که به خود آسیب می رسانند برای بهبودی نیاز به مراقبت، درک و حمایت دارند. انگ دیگران می تواند مضر باشد و آنها را از دریافت حمایتی که نیاز دارند باز دارد
اگر فکر می کنید شخصی که می شناسید ممکن است به خود آسیب برساند، مهم است که سعی کنید در مورد آن با او صحبت کنید و او را تشویق کنید که به دنبال کمک حرفه ای باشد. سعی نکنید آنها را مجبور به توقف کنید، زیرا ممکن است اوضاع را بدتر کند. صحبت با افرادی که در مورد رفتارشان به خود آسیب می رسانند، اگر به شیوه ای حمایتی انجام شود، می تواند ایمن و بسیار مفید باشد.
راه های دیگر برای کاهش ناراحتی آنها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
حواس پرتی – به پیاده روی بروید، بازی کنید، فیلم تماشا کنید یا به موسیقی مورد علاقه آنها گوش دهید
انحراف – یافتن یک عمل جایگزین که هیچ آسیبی ایجاد نمی کند (مانند مشت زدن به بالش یا فشردن یک تکه یخ)
نفس عمیق
تهیه پیش نویس یک برنامه ایمنی یا یادگیری کمک های اولیه سلامت روان می تواند مفید باشد تا بدانید در یک بحران چه کاری باید انجام دهید.
فرد را تشویق کنید تا برای خود به دنبال حمایت باشد یا به او کمک کنید تا با یک یا چند مورد از پشتیبانی های پیشنهادی تماس برقرار کند.
افراد حمایت کننده نیز به حمایت نیاز دارند
اگر فرزند، دوست یا سایر اعضای خانواده شما به خود آسیب می زند، یا فکر می کنید ممکن است چنین باشد، کمک گرفتن از یک متخصص سلامت روان برای شما نیز مهم است. با فردی که به او اعتماد دارید در مورد آنچه در حال رخ دادن است و احساس خود صحبت کنید. با این حال، دیدن یکی از عزیزان در مشکل می تواند ناراحت کننده باشد، به یاد داشته باشید که رفتار آسیب زننده به خود قابل درمان است و هر کسی که به خود آسیب می زند، خودکشی نمی کند.
رفتار خودآزاری قابل درمان است
آسیب رساندن به خود یک رفتار جدی است – این نشانه ای است که کسی احساس ناراحتی قابل توجهی می کند و این کار را برای جلب توجه انجام نمی دهد. معمولاً آنها عمیقاً شرمنده هستند و تمام تلاش خود را می کنند تا آن را از دیگران پنهان کنند. آنها ممکن است در سکوت رنج ببرند و واقعاً به حمایت نیاز دارند تا در مورد احساسات خود صحبت کنند.
اگرچه رفتار آسیب زننده به خود قابل درمان است، بسیاری از افراد به دنبال حمایت نیستند زیرا:
فکر کنید مردم نخواهند فهمید
اعتماد نکنید اطلاعات آنها خصوصی خواهد ماند
باور نکن کسی می تواند کمک کند
می ترسند مردم (از جمله متخصصان بهداشت) نسبت به رفتار آسیب زننده خود واکنش منفی نشان دهند – شاید به این دلیل که در گذشته چنین کرده اند.
از رفتارهای خودآزار خود شرمنده، گناهکار یا عصبانی هستند
بر این باورند که باید بتوانند به تنهایی با آن کنار بیایند.
بیشتر بخوانید : اضطراب و ترس در کودکان
هیچ کس مجبور نیست به تنهایی کنار بیاید. رفتار خودآزاری قابل درمان است حمایت می تواند شامل کار بر روی شناسایی محرک ها، یادگیری نحوه مدیریت احساسات دشوار و کمک به مراقبت از خود (مانند مراقبت از زخم ها و یادگیری سایر راهبردهای مقابله ای) باشد.
برای هر کسی که به خود آسیب می زند، فقط درک این موضوع که راه حلی بلندمدت برای مشکلات نیست، گامی در مسیر درست است. هنگامی که آنها تصمیم می گیرند به دنبال حمایت باشند، مهم است که آن را به آرامی انجام دهند و خیلی به خودشان سخت نگیرند. شکستن چرخه خودآزاری ممکن است زمان ببرد و ممکن است در این مسیر با شکست مواجه شود.
یافتن جایگزینی برای خودآزاری
جدا شدن از خودآزاری می تواند دشوار باشد. درمان شامل یادگیری یافتن راههای دیگر برای مدیریت احساسات شدید خواهد بود. با منحرف کردن یا منحرف کردن رفتار، احساسات و تمایلات ممکن است کمتر شده و در طول زمان کاهش یابد.
شخصی که به خود آسیب می رساند ممکن است دوست داشته باشد راه های خود را برای پرت کردن حواس خود ایجاد کند یا از برخی از این ایده ها استفاده کند:
یک کش را دور مچ دست خود ببندید و زمانی که احساس ناراحتی کردید آن را ببندید
یک تکه یخ بخورید – این حس می تواند ذهن شما را از احساسات شدید دور کند
یک تکه یخ در دست بگیرید
یک دفترچه یادداشت کنید و افکار خود را یادداشت کنید
ورزش – اندورفین ترشح می کند و می تواند به بهبود خلق و خوی شما کمک کند
حواس تان باشد – رنگ آمیزی کنید، مدیتیشن، آرامش را امتحان کنید یا یک فعالیت هنری مانند بافندگی یا نقاشی انجام دهید.
روی بدن خود در نواحی که معمولاً آسیب می بینید بکشید
بالش را مشت کن
محیط خود را ایمن کنید – از شخصی که به آن اعتماد دارید بخواهید هر گونه اشیاء مضر را بردارد و شما را از مکان هایی که احتمال آسیب رساندن به شما وجود دارد دور نگه دارد.
یک جعبه حواس پرتی نگه دارید – برخی از چیزهایی را که به شما آرامش می دهد را در یک جعبه یا کیف نگهداری کنید (مانند
به عنوان عکس، اسباب بازی مورد علاقه، آدامس، اسباب بازی کمانچه، کاردستی). آن را در جایی دم دست نگه دارید و زمانی که می خواهید به خود آسیب بزنید آن را کشف کنید.
چه کسانی در معرض آسیب به خود هستند؟
افراد در هر سنی به خود آسیب می زنند، اما جوانان بیشتر در معرض خطر هستند. بر اساس بررسی سلامت روان و رفاه کودکان و نوجوانان استرالیا در سال 2015، از هر ده نوجوان استرالیایی حدود یک نفر به خود آسیب رسانده است. این بیماری در بین دختران بیشتر از پسران شایع است و معمولاً در سنین 12 تا 14 سالگی و درست پس از شروع بلوغ شروع می شود.
افرادی که در معرض خطر بیشتر خودآزاری قرار دارند عبارتند از:
- 15-19 ساله
- با یک وضعیت سلامت روان یا اختلال شخصیت
- از پیشینه بومیان یا جزیره نشینان تنگه تورس
- در بازداشتگاه های مهاجرت یا مراکز قضایی نوجوانان
- در مراقبت های خارج از منزل
- که در مناطق روستایی و دور افتاده زندگی می کنند
- که خود را لزبین، همجنسگرا، دوجنسه، ترنسجندر، اینترسکس (LGBTI) می شناسند.
- جوانان بومی و جزیره نشین تنگه تورس (15 تا 24 ساله) پنج برابر بیشتر از جوانان غیر بومی در معرض آسیب به خود هستند.
چرا مردم به خود آسیب می زنند؟
دلایل زیادی وجود دارد که چرا افراد به خود آسیب می زنند. حتی برای یک نفر انگیزه می تواند متفاوت باشد.
برخی از افراد این کار را بهعنوان راهی برای ابراز ناراحتی، بازپسگیری کنترل یا فرار از موقعیتهایی که برایشان آزاردهنده میدانند انجام میدهند.
دیگران ممکن است متوجه شوند که وقتی بیحس هستند و از همه احساسات تهی هستند، چیزی را «احساس» میکنند. برخی افراد متوجه می شوند که خودآزاری به آنها احساس آرامش می دهد.
به هر دلیلی که باشد، خودآزاری به طور معمول نشانه ای است که فرد احساس درد و ناراحتی شدید عاطفی می کند.
برای جوانان، بسیاری از چیزهای استرس زا (استرس) به یکباره اتفاق می افتد. آنها نه تنها با تغییراتی در بدن خود سروکار دارند، بلکه سعی می کنند با خواسته هایی که در جوانی نداشتند (مانند مطالعه، کار، روابط، مستقل بودن و مسئولیت بیشتر) مقابله کنند.
عوامل استرس زا که ممکن است خطر آسیب به خود را افزایش دهند عبارتند از:
- فروپاشی یا درگیری خانواده
- مشکلات رابطه
- شناخت دیگرانی که به خود آسیب می زنند
- داشتن سابقه خانوادگی خودآزاری
- مورد آزار و اذیت قرار گرفتن
- مشکلات مدرسه یا کار
- سوء مصرف الکل و مواد مخدر
- تروما، غفلت یا سوء استفاده در گذشته.
عوامل شخصی که ممکن است خطر آسیب رساندن به خود را افزایش دهد عبارتند از:
- سابقه قبلی خودآزاری
- تجربه پرخاشگری یا خشونت
- شرایط سلامت روان
- عزت نفس پایین
- تصویر بدن ضعیف و نفرت از خود
- بیماری یا ناتوانی جسمی
- تکانشگری – عمل بدون فکر کردن
- مهارت های مقابله ای ضعیف
- مشکلات در حل مسئله
خطرات خودآزاری چیست؟
اگرچه خودآزاری ممکن است در کوتاه مدت باعث تسکین فرد شود، اما در وهله اول به فرد کمکی نمیکند تا دلایلی را که انجام میدهد را بررسی کند. تا زمانی که مشکلاتی که باعث رفتار آسیبرسان به خود میشوند برطرف نشود، مردم همچنان از آن به عنوان راهی برای مقابله استفاده خواهند کرد.
متأسفانه، خودآزاری می تواند خطرناک باشد – می تواند منجر به آسیب جدی و حتی مرگ تصادفی شود. همچنین می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به مشکلات جسمی و روانی، سوء مصرف مواد و بیکاری شود.
اگرچه اکثر افرادی که به خود آسیب می رسانند نمی خواهند بمیرند، اما رفتار آنها می تواند تکرار و اعتیادآورتر شود زیرا آنها به دنبال روش هایی برای مقابله با احساسات طاقت فرسا هستند. برخی از افرادی که به خود آسیب می زنند، احساس شرم، نفرت از خود و درماندگی دارند و ممکن است افکار خودکشی داشته باشند. بسیاری از افرادی که اقدام به خودکشی می کنند، سابقه خودآزاری دارند.
