فعال سازی سیستم ایمنی و غیر ایمنی خودرو

فعال سازی سیستم ایمنی و غیر ایمنی خودرو :ایمنی خودرو به طور معمول به دو نوع فعال و غیرفعال تقسیم می شود. ایمنی فعال سیستم ها و دستگاه های یک خودرو است که به آن اجازه می دهد از برخورد جلوگیری کند. و غیرفعال توانایی یک خودرو برای نجات جان و سلامت مسافران در صورت وجود وضعیت اضطراری است. ابزارهای مختلفی برای کاهش عواقب تصادف در زرادخانه هر ماشین مدرن وجود دارد: کمربند ایمنی، کیسه هوا، مناطق مچاله.

فعال سازی سیستم ایمنی و غیر ایمنی خودرو

در برخورد از جلو چه اتفاقی برای خودرو و سرنشینان می افتد؟ ماشین مچاله می شود و می ایستد و مسافران با اینرسی به سمت فرمان، داشبورد و شیشه جلو به سمت جلو به پرواز ادامه می دهند. به نظر می رسد فضای زیادی در کابین ماشین وجود ندارد، نمی توان شتاب زیادی (و در نتیجه دست انداز) کرد. شما آرزو می کنید! از این گذشته، شتاب به ده ها گرم می رسد و چنین ضربه ای می تواند معادل پرش از یک ساختمان بلند باشد.
برای اینکه افراد زنده زنده بمانند و در هنگام تصادف شدید آسیب نبینند، سرعت آنها در برخورد باید تا حد امکان به آرامی کاهش یابد (بدون دلیل برای پریدن از ارتفاع تشک های چند لاستیک گذاشته می شود. علاوه بر این، لازم است برای کاهش سرعت به طوری که فضای کافی در داخل خودرو وجود داشته باشد.

فعال سازی سیستم ایمنی و غیر ایمنی خودرو

به نظر می رسد که بدن باید در عین حال سفت و انعطاف پذیر باشد. بنابراین، قاب منطقه زندگی که راننده و سرنشینان در آن قرار دارند سفت می شود – در اثر ضربه، آخرین تغییر شکل می دهد. “قفس” باربر کابین از فولاد بسیار با استحکام ساخته شده است، میله های محکمی در درها وجود دارد که اجازه مچاله شدن آنها را نمی دهد. و مناطق ویژه نسبتاً چکش خوار ساخته می شوند – به دلیل تغییر شکل آنها سرعت کاهش می یابد. محفظه موتور و صندوق عقب دقیقاً به اصطلاح مناطق تغییر شکل برنامه ریزی شده هستند. خودروها نسبتاً اخیراً با این روش ساخته می شوند. قبلاً هیچ کس به آن فکر نمی کرد و اتومبیل ها به طور مساوی مچاله می شدند – هم بدنه و هم فضای داخلی آسیب دیدند. و می بینید که قاعدتاً جلوی خودروهای مدرنی که تصادف کرده اند شکسته می شود و داخل آن سالم است.
به هر حال، موتور می تواند یک مشکل بزرگ در یک برخورد رو به رو باشد. بنابراین برای اینکه در هنگام برخورد به داخل کابین پرواز نکند (که نوید خوبی ندارد)، تکیه گاه ها و محافظ موتور به گونه ای ساخته شده است که تا حد امکان به سمت پایین حرکت کند یا حتی به پایین بیفتد بدون اینکه آسیبی به بدن وارد شود. کابین
ضربه عقب هم کمتر وحشتناک نیست. در این صورت مسافران در معرض خطر آسیب به گردن هستند. برای جلوگیری از این امر، بشریت پشت سری ها و سپس سری های فعال را اختراع کرد. اولین ها فقط سر را نگه می دارند و اجازه نمی دهند خیلی به عقب متمایل شود. و دومی به محض وقوع حادثه، خود به جلو می پرند و از سر پشتیبانی می کنند و اصلاً اجازه حرکت به آن را نمی دهند.
اما این نیمی از جنگ است. برای اینکه افراد کمترین آسیب را ببینند، باید در هنگام تصادف به روشی بسیار خاص نگهداری شوند.
همه ما روش ها را از همان ابتدا می دانیم، اما برای آن اهمیت کمتری ندارند. اینها دستگاه ها، سیستم ها و سازه هایی هستند که تنها یک هدف را دنبال می کنند – “گرفتن” یک فرد به موقع و کاهش سرعت او تا حد امکان با دقت و روان. البته یک ترامپولین بزرگ بهتر از بقیه در این زمینه خودش را نشان می دهد. این می‌تواند انرژی و سرعت جسمی را که روی آن می‌افتد به طور بی‌ضرر کاهش دهد. نرم است. حیف که در ماشین جای ترامپولین و تشک چند طبقه نیست. اما جایی برای کمربند ایمنی و کیسه هوا وجود دارد.

کمربندهای ایمنی

کمربندهای ایمنی، و همچنین بسیاری از راه حل های مفید دیگر، از حمل و نقل هوایی به خودرو منتقل شدند. در ابتدا کمربندهای ایمنی دو نقطه ای که شکم یا سینه مسافر را نگه می داشت روی خودروها نصب می شد. کمتر از نیم قرن بعد، مهندسان متوجه شدند که طراحی چند نقطه ای بسیار بهتر است، زیرا به توزیع یکنواخت فشار کمربند بر روی سطح بدن در هنگام تصادف کمک می کند و به طور قابل توجهی خطر آسیب به ستون فقرات و اندام های داخلی را کاهش می دهد. به عنوان مثال، در ورزش موتوری، از کمربندهای ایمنی چهار، پنج و حتی شش نقطه استفاده می شود – آنها “محکم” شخص را در یک صندلی نگه می دارند. اما این موارد سه نقطه ای بودند که به دلیل سادگی و راحتی در زندگی غیرنظامی جای گرفتند.
برای اینکه کمربند ایمنی کار خود را به درستی انجام دهد باید محکم به بدن بچسبد. پیش از این، کمربندهای ایمنی باید تنظیم و نصب می شدند. با معرفی کمربندهای ایمنی اینرسی دیگر نیازی به تنظیم دستی وجود نداشت – قرقره در حالت عادی آزادانه می چرخد، کمربند می تواند دور مسافری با هر ساختاری بپیچد، بی حرکت نمی شود و هر بار که مسافری بخواهد عوض کند. در موقعیت بدن، کمربند همیشه محکم به بدن می چسبد. اما قرقره اینرسی بلافاصله تسمه را در لحظه ای که فورس ماژور پیش می آید تعمیر می کند. علاوه بر این، شارژ پودر در تسمه خودروهای مدرن استفاده می شود. مواد منفجره کوچک منفجر می شوند، کمربند را می کشند و آن را از قبل می گیرند

کمربند ایمنی یکی از موثرترین وسایل حفاظتی در هنگام تصادف است. و اگرچه قدیمی ترین آنها هستند، طراحی آنها دائما در حال تغییر و بهبود است. کیسه های هوا احتمالاً دومین اختراع مهم بعد از کمربند هستند.

کیسه هوای مدرن

نمونه اولیه کیسه هوای مدرن در سال 1953 ثبت اختراع شد. نیازی به گفتن نیست که ایده باد کردن کیسه های تا شده در هنگام تصادف در آن زمان بسیار جسورانه بود. جسورترین توسعه دهندگان آن را تصاحب کردند، اما در رویارویی قرار گرفتند – در آن لحظه هیچ فناوری لازم برای پیاده سازی وجود نداشت.
در ابتدا، چندین گزینه برای پر کردن مخزن کیسه هوا وجود داشت. به عنوان مثال، برخی از مهندسان پیشنهاد کردند که گاز را که تحت فشار بالا در یک سیلندر ذخیره می شود، به داخل ظرف پمپاژ کنند. اما اصل پر شدن کیسه هوا از طریق آتش سوزی بیشتر بود. این فرصتی بود که کیسه هوا را فوراً در عرض 30-50 هزارم ثانیه باد کرد. مهندسان تلاش زیادی کردند، از جمله سوخت موشک، تا مواد قابل احتراق لازم را پیدا کنند که با اندازه شارژ کوچک به درستی کار کند. امروزه، “قرص” های فشرده و سبک وزن ساخته شده از یک ماده کریستالی، سدیم آزید (NaN3)، در کیسه های هوا به عنوان یک pyropatron استفاده می شود. اگر این ترکیب با استفاده از جریان الکتریکی تا دمای بالاتر از 330 درجه سانتیگراد گرم شود، با سرعتی شروع به تجزیه به نیتروژن و سدیم می کند که امکان پر کردن مخزن کیسه هوا را فراهم می کند و فشار گاز را تنها در 0.025-0.05 به مقدار عملیاتی می رساند. ثانیه

فعال شدن کیسه هوا

فعال شدن کیسه هوا با پرش شدید فشار خطرناک است که می تواند منجر به آسیب به پرده گوش و کوفتگی شود. از این گذشته ، باز شدن رگ (گاهی اوقات چندین به طور همزمان) در فضای بسته کوچکی از داخل خودرو رخ می دهد. چندین رویکرد برای حل این مشکل وجود دارد. به عنوان مثال، سرعت پرواز کیسه هوا تا حد معینی کاهش می یابد تا حداقل بخشی از هوای جابجا شده از طریق نشت کابین آزاد شود. روش دوم و کاملاً مؤثر استفاده از کیسه های هوا با حجم نسبتاً کم است. اما در برخی موارد، مشکلات مربوط به پرده گوش و کوفتگی قابل اجتناب نیست، همه اینها به ویژگی های فردی یک فرد و اندازه یک ماشین بستگی دارد.

به هر حال ، همانطور که بسیاری معتقدند ، اولین کیسه های هوا نه در اتومبیل های مرسدس بنز ، بلکه در “آمریکایی ها” ظاهر شد. در اواسط دهه 70، فورد و جنرال موتورز بیش از 12 هزار خودرو مجهز به کیسه هوا ساختند. و آمریکایی ها کیسه های هوا را ساختند که جایگزین کمربند ایمنی شد. اما کیسه هوا در حین باز شدن، با سرعت 270-300 کیلومتر در ساعت به سمت شخص “پرواز” می کند … و اگر او بسته نشود، آسیبی که می تواند ایجاد کند بسیار زیاد است. موارد شکستگی مهره های گردنی که علت آن دقیقاً کیسه هوا بوده است، بیش از یک بار ثبت شده است. بنابراین آمریکایی ها از استفاده از کیسه هوای تعویض کمربند ایمنی خودداری کردند.
بیشتر بدانید : استون مارتین مدل 2022 جدید «DBX S» در اول فوریه رونمایی می‌شود
مهندسان بخش ایمنی غیرفعال مرسدس بنز کیسه های هوا را احیا کردند. و باید بگوییم، آنها، نه بدون مشارکت متخصصان بوش، جزو اولین کسانی بودند که کیسه های هوا را شکل دادند. مسیر سخت و پرخار بود، اما این مرسدس بنز بود که در سال 1980 کیسه های هوا را به خط مونتاژ برد و شروع به تجهیز کلاس S خود به آنها کرد. آنها متوجه شدند که کیسه های هوا باید طوری ساخته شوند که با کمربند ایمنی کار کنند و آنها را تعویض نکنند. و سپس همه چیز سر جای خود قرار گرفت، کیسه های هوا با کارایی شگفت انگیز شروع به کار کردند. به هر حال، تا کنون کیسه های هوا به سادگی در بسیاری از خودروها کار نمی کنند، اگر فردی بسته نشود – خطرناک است!

فعال سازی سیستم ایمنی و غیر ایمنی خودرو

با وجود پیشرفت بزرگ در زمینه حفاظت “بادی”، نمی توان گفت که کیسه های هوا در اوج خود هستند. در آینده نزدیک، کیسه های هوا دارای قابلیت باز شدن نه پس از تصادف، بلکه لحظاتی قبل از آن خواهند بود، سپس چکش هوا تا حدودی نرم تر خواهد شد. اکنون وسایل الکترونیکی می توانند مسافر را در صندلی تشخیص دهند، اما توسعه دهندگان قصد دارند به سیستم ایمنی یاد دهند که اطلاعات فردی فردی (وزن، قد) را که در زمان تصادف روی صندلی نشسته است، تشخیص دهد. این زمانی است که کیسه هوا می تواند تا حد امکان کارآمدتر کار کند.

فعال سازی سیستم ایمنی و غیر ایمنی خودرو

سیستم های حفاظتی “بادی” مدت هاست که به کیسه های هوای جلو محدود نمی شود. طراحان سیستم های مشابهی را برای محافظت از شخص در هنگام برخورد جانبی ایجاد کرده اند. تجهیزات اساسی بسیاری از خودروهای مدرن از قبل شامل کیسه های هوای جانبی نصب شده در پشتی صندلی های جلو و همچنین “پرده های” باد شونده است که در باسن سقف قرار می گیرند. اولی از بدن مسافر در هنگام برخورد جانبی محافظت می کند و دومی از سر محافظت می کند. برخلاف کیسه های هوای جلو که تقریباً بلافاصله پس از فعال شدن باز می شوند، پرده ها می توانند فشار را برای چند ثانیه حفظ کنند، یعنی تا زمانی که وضعیت خطرناک از بین برود. و هنگامی که ماشین واژگون می شود، آنها اجازه نمی دهند مسافران بدون بند از کابین بیفتند.

تجهیز خودرو به کیسه هوای اضافی

تجهیز خودرو به کیسه هوای اضافی برای محافظت از زانوها و پاها اغلب پیشنهاد می شود. بسیاری از سازندگان خودروهای خود را به کیسه هوا برای سرنشینان عقب نیز مجهز می کنند. اما مهم نیست که وسایل الکترونیکی ماشین شما چقدر فوق مدرن و هوشمند هستند، بستن کمربند ایمنی خود را فراموش نکنید.
یک سفر از این گذشته، مهندسان شرکت ها با توسعه همه این وسایل حفاظتی فوق مدرن از یک اصل پیش می روند – راننده و سرنشینان با کمربند ایمنی بسته می شوند. و اگر نباشند، فایده زیادی از همه این چیزها نخواهد داشت.
بیشتر بدانید : سنسورهای فشار تایر: چگونه کار می کنند، جوانب مثبت و منفی چیست؟